coelestis

coelestis
caelestis ( coel- ), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:

caeleste,

Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):

ignis fulminis,

Lucr. 2, 384; cf.:

turbine correptus et igni,

id. 6, 395:

flammae,

id. 5, 1093:

urbes igne caelesti flagrasse,

Tac. H. 5, 7:

arcus,

the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:

nubes,

Ov. A. A. 2, 237:

aqua,

rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.

aquae,

id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:

imbres,

Col. 3, 13, 7:

templa,

Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:

solum,

Ov. M. 1, 73:

plagae,

id. ib. 12, 40 al.:

astra,

id. ib. 15, 846:

aërii mellis dona,

Verg. G. 4, 1:

prodigia,

Liv. 1, 34, 9; cf.

minae,

Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:

fragor,

Quint. 12, 10, 4:

orbes, quorum unus est caelestis,

Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:

cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,

Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—
II.
Meton.
A.
Divine; and subst., the deity (most freq. like caeles in plur.), the gods.
1.
Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:

animi,

Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:

ira,

Sen. Herc. Oet. 441:

origo,

Verg. A. 6, 730:

ortus,

Quint. 3, 7, 5:

stirps,

Ov. M. 1, 760; cf.

species,

id. ib. 15, 743:

nectar,

id. ib. 4, 252; cf.

pabula,

id. ib. 4, 217:

sapientia,

Hor. Ep 1, 3, 27:

auxilium,

of the gods, Ov. M. 15, 630:

dona,

id. ib. 13, 289 al.:

cognitio caelestium et mortalium,

Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—
* Comp neutr.:

nihil est caelesti caelestius,

Sen. Ep. 66, 11 —
2.
Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:

divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,

Cic. Leg. 2, 8, 19:

caelestum templa,

Lucr. 6, 1273:

in concilio caelestium,

Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—
3.
Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—
4.
caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:

haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,

Cic. Rep. 6, 19, 20:

sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,

Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—
B.
As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;

in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,

Cic. Phil. 5, 11, 28:

quem prope caelestem fecerint,

Liv. 6, 17, 5:

ingenium,

Ov. A. A. 1, 185:

mens,

id. F. 1, 534:

in dicendo vir (sc. Cicero),

Quint. 10, 2, 18; cf.:

caelestissimum os (Ciceronis),

Vell. 2, 66, 3:

ju dicia,

Quint. 4, prooem. §

2 Spald.: praecepta,

Vell. 2, 94, 2:

anima,

id. 2, 123:

animus,

id. 2, 60, 2:

caelestissimorum ejus operum,

id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • Coelestis — (lat.), himmlisch …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Coelestis, S. — S. Coelestis (Coelestius), (14. Oct. al. 7. Mai), Bischof von Metz in Frankreich und Bekenner des Glaubens, wird bei Migne auch Cölestius (St Céleste) genannt, und sein Fest am 14. Aug. angegeben. Doch ist dieß vermuthlich ein Schreibfehler und… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Coelestis Pastor — was a papal encyclical issued on November 19, 1687 by Pope Innocent XI in which he condemns the practices of the Quiestists, a group of religious separatists led by Miguel de Molinos.[1] References ^ Herbermann, C.G, ed. The Catholic Encyclopedia …   Wikipedia

  • COELESTIS Dea — sive Οὐρανία, Cartliaginiensibus olim in veneratione, a Didone Phoenissa accepta legitur, apud Herodian. l. 5. c. 6. qui Lunam credi vocarique aliter Α᾿ςτροάρχην addit. Sic enim Graeculi, corrupêre vocem Α᾿ςτάρτης, quae ex Astaroth; faciendo inde …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Coelestis Pastor — Caelestis Pastor (le pasteur des cieux) est une Constitution apostolique signée en 1687 par le pape Innocent XI. Le but de ce texte est la condamnation du quiétisme. Portail du catholicisme …   Wikipédia en Français

  • Aglaiocercus coelestis —   Cometa colivioleta …   Wikipedia Español

  • Forpus coelestis — Touï céleste Forpus coelestis …   Wikipédia en Français

  • Phyllomedusa coelestis — Phyllomedusa coelestis …   Wikipédia en Français

  • Pithecopus coelestis — Phyllomedusa coelestis Phyllomedusa coelestis …   Wikipédia en Français

  • Forpus coelestis — Saltar a navegación, búsqueda ? Cotorrita celestial Hembra Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Atlas Coelestis — Frontispice (exemplaire du Derby Museum and Art Gallery) Auteur John Flamst …   Wikipédia en Français

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”